каффорат

[کفّاره // کفّارة]

а. д

1. ҳар амале, ки барои ҷуброни гуноҳе шариатан анҷом медиҳанд (мас., додани садақа, гирифтани рӯза ва ғ.); фидя

2. натиҷаи ҳар амали нораво, ки шахс ба он дучор мегардад; маҷ. ҷуброн; каффорат додан садақа додан ё анҷом додани амале барои пок кардани гуноҳ